سلام
توی یکی از همین روزای خدا بود که ، داشتم می رفتم سمت
کتابخونه ی مدرسه مون ، خدا خواست که برم یه ذره مطالعه کنم
کتاب به دست از تاقم راه افتادم سمت کتابخونه !
نمی دونم چی شد که با خواست خدا یه درس قشنگی از زندگی
ریزه حیوونی گرفتم.
راستش توی دنیا درس برای گرفتن زیاده ولی چشمامون بسته است
بقول امام هفتم : هرچیزی که چشمات ببینه ، توش واسه تو درس عبرته
خب لابد ما آدما غافلیم از این عبرتها ...
به هرحال اون روز غافل نبودم که این لطف نصیبم شد.
همین طور که داشتم می رفتم سمت کتابخونه !
چشمام به یه گوشه ای خیره شد ، چشام یه یه صحنه ی کوچیکو واسم بزرگ کرد
مگه چی دیدی ؟
دیم یه مورچه باری که چند برابر خودش بود رو از زمین برداشت ورفت...
دنبالشو گرفتم خودش رو رسوند به مقصدش
میدونی چی بهم گفت؟
ما که سنگین ترین بار خودمون رو رسوندیم ، شما چکار کردید؟
والله جا خوردم !
شاید حدود یکی دو ساعت گیج بودم...
خلاصه با خودم گفتم:
اینم درس امروز تو ، که اینها رفتند و با هرسختی بار خود را به سر منزل مقصود رساندند
و تو ماندی و پوسیدی و فسیل شدی و هنوز بی حرکتی
کلمات کلیدی: داستان، امام حسن(ع)، سوال و جواب
روزی پیامبر اکرم (ص)به طرف آسمان نگاه می کرد ، تبسمی نمود ، شخصی به حضرت گفت : یا رسول الله ما دیدیم به سوی آسمان نگاه کردی و لبخندی بر لبانت نقش بست، علت آن چه بود؟
رسول خدا فرمود: آری !به آسمان نگاه می کردم ، دیدم دو فرشته به زمین می آمدند تا پاداش عبادت شبانه روزی بنده ی با ایمانی را که هر روز در محل عبادت و نماز مشغول می شد ، بنویسند
ولی او را در محل نماز خود نیافتند . او در بستر بیماری افتاده بود.
فرشتگان به سوی آسمان بالا رفتند و به خداوند متعال عرض کردند: ما طبق معمول برای نوشتن پاداش عبادت آن بنده با ایمان به محل نماز او رفتیم . ولی او را در محل نمازش نیافتیم ، زیرا در بستر بیمار آرمیده بود .
خداوند به فرشتگان فرمود : تا او در بستر بیماری است ،پاداشی را که هر روز برای او هنگامی که در محل نماز و عبادتش بود، می نوشتید ، بنویسید ، برمن است که پاداش اعمال نیک او را تا آن هنگام که در بستر بیماری است ، برایش در نظر بگیرم
در ایامی که امیرالمومنین زمامدار کشور اسلام بود ، اغلب به سرکشی بازارها می رفت و گاهی به مردم تذکراتی می داد.
روزی از بازار خرما فروشان گذر می کرد ، دختر بچه ای را دید که گریه می کند، ایستاد وعلت گریه اش را پرسش کرد . او در جواب گفت : آقای من یک درهم داد خرمات بخرم ، از این کاسب خریدم به منزل بردم اما نپسندیدش ، حال آورده ام که پس بدهم کاسب قبول نمی کند .
حضرت به کاسب رمود:این دختر بچه خدمتکار است و از خود اختیار ندارد ، شما خرما را بگیر و پولش را برگردان.
کاسب از جا حرکت کرد و در مقابل کسبه و رهگذرها به دستش به سینه ی علی (ع) زد که او را از جلوی دکانش رد کند
کسانی که ناظر جریان بودند آمدند وبه او گفتند ، چه می کنی این علی بن ابیطالب (ع) است!!
کاسب خود را باخت و رنگش زرد شد ، و فورا خرمای دختر بچه را گرفت وپولش را داد.
سپس به حضرت عرض کرد : ای امیرالمومنین از من راضی باش و مرا ببخش.
حضرت فرمود : چیزی که مرا از تو راضی میکند این است که: روش خود را اصلاح کنی و رعایت اخلاق و ادب را بنمایی
کلمات کلیدی: حضرت علی(ع)، داستان، معصومین(ع)
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
