پیام رهبــــــرم!

91/8/13:: 8:6 صبح ســین.میــــم دیدگاه

اگر بگویم بهترین هدیه ی خدا در این روز با سعادت بود دروغ نگفته ام

اگر بارها و بارها شکر کنم نمی توانم حقش را ادا کنم

خواب بود اما دیدن اولیاء خدا در خواب و بیداری هیچ فرقی ندارد

آرزو داشتم برای یک بار هم که شده از نزدیک دستان پر از مهر و لطفشان را لمس کنم

دوست داشتم از نزدیک زیارتشان کنم 

منتظر ایستاده بودم در مقابل درب

نمی دانستم وقت نماز است و حضرت آقا برای نماز بیرون می آیند

تا آقا را دیدم فرصت را غنیمت شمردم و رفتم به سمت آقا

کسی مزاحم ما نشد 

سلام کردم ، دست آقا را گرفتم ، بوسیدم

در حال و هوای خودم بودم 

ولی آقا رو کردند و فرمودند :

برای مردم مسلمان میانمار دعا کنید ، مسلمانان میانمار مظلومند

تا مقام معظم رهبری این جمله را فرمودند گفتم چشم 

اما این لحظه را هرگز فراموش نمی کنم

آقا مرا در بغل گرفت و با هم بر مظلومیت مسلمانان میانمار گریستیم

دست حضرت آقا را گرفتم و می بوسیدم و گریه می کردم

چه حال خوشی بود ، چقدر تشنه ی این دیدار بودم

شاید 10 دقیقه ای با حضرت آقا هم کلام شدم

خدایا سعادت زیارت ولیت را در روز ولایت روزیم کردی 

عنایتی کن و در این ایام جمال با صفای یوسف زهرا(س) را روزی ما گردان

+مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای بهترین هدیه ی خدا است برای تمام مسلمانان جهان

کلمات کلیدی: مقام معظم رهبری، ملاقات با امام خامنه ای، پیام مقام معظم رهبری درباره میانمار، میانمار، مقام معظم رهبری و میانمار

خودمان را بسنجیم!

91/8/10:: 1:2 عصر ســین.میــــم دیدگاه

باید سعی کنیم همیشه با ترازویی خودمان را محک بزنیم و یا بسنجیم.

باید از سلامت روح خود مطمئن شویم همان طور که از سلامت تن بی نیاز نیستیم.

طلبه ای از استاد صفایی پرسید :برای محک زدن خودمان ملاکی بدهید...

استاد فرمود : منبر و خطابه و نویسندگی و دانشگاه و حتی اجتهاد تو را غافل نکند و به عُجب نکشاند.

معیار در مسیر بودن ، سه چیز است :

احساس اضطرار

انکسار

ظرفیت

اگر این ها را نداشتی در راه نیستی ، نه این که عنوان ها ارزش ندارد.

خیر!

نبود موارد سه گانه نشان می دهد در راه نیستی!

در فرهنگ استاد :

احساس اضطرار یعنی وابستگی و نیاز همیشگی به خدا و عنایت اولیاء او

انکسار یعنی تواضع و شکسته نفسی

ظرفیت یعنی تحمل مشکلات و تکلیف ها و وظایف و یا صبر در مقابل بلاها

کلمات کلیدی: صبر، شیخ علی صفائی حائری، عین صاد، بلا و گرفتاری، اولیاء خدا، استاد صفائی حائری، آیا در مسیر هستم؟، چگونه خود را بسنجیم؟

روزی که خواهیم دید آنچه کرده ایم!

91/8/8:: 2:35 عصر ســین.میــــم دیدگاه

راستی که انسان چقدر فراموش کار است

چقدر زود گناهان و نافرمانی ها را فراموش می کند

انگار نه انگار همین دیروز از ارتکاب گناهی که کرده بود پشیمان بود

انگار نه انگار که می خواست زمین دهان باز کند و آب شود از این جسارت

زود فراموش می کنیم ! نمی دانم شاید بخاطر این است که کم حافظه ایم

فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره

وقتی به اتفاقاتی که در گذشته برایم افتاد نگاه می کنم با خودم می گویم : آیا من این بودم؟

هیچ باورم نمی شود که گذشته ام با حال اینقدر تفاوت داشته باشد.

به آرشیو زندگی که نگاه می کنم می بینم چه پرونده های سنگینی داشتم

اما حال حسرت عمری را می خورم که چقدر بی تفاوت به آن بودم

اینجا حسرت روزهایی را می خورم که چند صباحی بیش از آن نمی گذرد و فراموششان کردم

اما چه باید بکنم وقتی که تمام اعمالم را به من نشان می دهند؟

اینجا به کارهایی که گناه نبود ولی عمرم را تلف کرد حسر ت می خورم و با خودم کلنجار می روم

چه کنم وقتی تمام خوب و بدم را در مقابلم ردیف می کنند؟

می گفتند :

شاید خدا از تمام گناهان و معاصی بگذرد ، اما فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره

تمام خوبی ها و بدی ها را ثبت کرده اند و نشان خواهند داد. حتی اگر بخشیده باشند...

می ترسم از آن لحظه ! از لحظه ای که پرونده ام باز می شود.

که در آن هنگام ، نیازی نیست مرا بکشند به سمت جهنم

چرا که از شدت خجلت و شرمندگی خود سر به زیر انداخته و راهی آتش می شوم

کلمات کلیدی:

فضیلتی از امیرمومنان(ع)

91/8/6:: 1:5 عصر ســین.میــــم دیدگاه

 

 ابو بصیر گوید: روزى رسول خدا (ص) نشسته بود که امیر مؤمنان علیه السّلام از راه رسید رسول خدا (ص) باو فرمود: همانا در تو نمونه‏ها و شباهتهائى از عیسى بن مریم موجود است، و اگر ترس این نبود که طوائفى از امت من در باره تو بگویند آنچه را نصارى در باره عیسى بن مریم گفتند (که او را خدا دانستند) همانا سخنى در فضیلت تو میگفتم که بهیچ دسته‏اى از مردم برنخورى (و بر آنها نگذرى) جز آنکه خاک زیر پایت را براى برکت بردارند، (از این سخن رسول خدا (ص) آن دو مرد عرب و هم چنین مغیرة بن شعبة و چند تن از قریش بخشم آمده گفتند: براى عموزاده‏اش مانندى پیدا نکرد که بدان‏ مثل زند جز عیسى بن مریم.

خداى تعالى این آیه را بر پیغمبرش (ص) نازل فرمود: «و چون بفرزند مریم مثل زده شود اینان در دم (از شنیدن آن) از حق روى بگردانند و گویند آیا خدایان ما بهتر است یا او این مثل را براى تو جز از روى جدل نزنند بلکه آنان قومى پرخاشگرند، عیسى نبود مگر بنده‏اى که موهبت نبوت را باو دادیم و او را مقتداى پسران اسرائیل قرارش دادیم، و اگر بخواهیم هر آینه از شماها (یعنى از بنى هاشم) فرشته‏گانى قرار دهیم که در روى زمین بجاى آنها باشند» (سوره زخرف آیه 57- 60).

حارث بن عمرو فهرى (که در آن انجمن حاضر بود) خشم کرده گفت: «خدایا اگر براستى این مطلب بحق از جانب تو است (که باید بنى هاشم زمامدارى امت را مانند پادشاهان روم یکى پس از دیگرى بارث ببرند) پس سنگى از آسمان بر سر ما فرو بار یا عذابى دردناک بر ما بفرست» (سوره انفال آیه 32).

پس خداوند گفتار حارث بن عمرو را باطلاع آن حضرت رسانید و آیه ذیل نیز (که دنباله همان آیه فوق است) نازل گشت:

«و چنان نیست که خدا عذابشان کند مادامى که تو در میان ایشان هستى، و خدا عذاب‏کننده ایشان نیست تا وقتى که اینان آمرزشخواهى ما کنند».

سپس رسول خدا (ص) باو فرمود: اى پسر عمرو یا توبه کن یا از اینجا کوچ کن؟ گفت: اى محمد آخر چیزى هم از آن قدرتى که در دست دارى براى سایر قریش قرار ده که بنى هاشم تمام منصبها و ارجمندى عرب و عجم را برده‏اند!

پیغمبر (ص) به او فرمود: این کارى نیست که در اختیار من‏ باشد بلکه بدست خداى تبارک و تعالى است، گفت: اى محمد دلم بتوبه راضى نمى‏شود ولى (شقّ دوم سخن تو را اختیار میکنم و) از پیش تو کوچ میکنم، پس مرکب خویش را طلبید و سوار شده براه افتاد و همین که به پشت شهر مدینه رسید سنگى بسر او آمد و سرش را درهم خرد کرد و پس از آن به پیغمبر (ص) وحى رسید: «خواهنده‏اى عذابى را درخواست کرد که رسیدنى است، براى کافران (بولایت على) که جلوگیر ندارد، از جانب خداى صاحب عروجها» (سوره معارج)

راوى گوید: به امام عرض کردم: قربانت ما این آیه را این گونه نمیخوانیم؟ فرمود: بخدا این گونه جبرئیل آن را بر محمد (ص) نازل فرمود، و بخدا به همین نحو در مصحف فاطمه علیها السّلام ثبت است، رسول خدا (ص) بمنافقانى که در گردش بودند فرمود بنزد رفیقتان بروید که آنچه را خود خواسته بود به نزدش آمد، و خداى عز و جل فرمود: «و خود (این چنین) درخواست انجام کار را خواستند و نومید است هر زورگوى ستیزه‏جوى» (سوره ابراهیم آیه 15).

 

 

کلمات کلیدی: فضائل امیرالمومنین، فضیلت اهل بیت

فضیلت روز عرفه

91/8/3:: 2:56 عصر ســین.میــــم دیدگاه

 

با رجوع به روایات معصومین(علیهم السلام) خواهیم دید که روز عرفه یکی از مهمترین روزهای بندگی است . روزی است که درهای رحمت و برکت الهی باز می شود و هر کسی در این روز بهره ای خواهد برد. عده ای از روزه داری بهرمند می شوند ، عده ای از زیارت ابی عبدالله الحسین(علیه السلام) و عده ای هم با حضور در صحرای عرفات از مواهب و عنایات الهی بهرمند می شوند..

 

درخواست نکردن از غیر خدا

علىّ بن الحسین علیهما السّلام سائلى را در روز عرفه شنید که از مردم درخواست کمک می کرد، به او فرمود: واى بر تو! آیا در این روز از غیر خدا سؤال مى ‏کنى؟! همانا که در این روز براى آنچه در شکمهاى زنان باردار وجود دارد، امید می رود که سعید باشند.[1]

 

گناه کار ترین امت

امام صادق (علیه السلام) : و عظیمترین کس از نظر جرم از اهل عرفات آن کس است که از عرفات باز گردد در حالى که گمان می دارد که او آمرزیده نشده است.- یعنى آن کسى که از رحمت خداى عزّ و جلّ نومید مى ‏شود-.[2]

 

کسی که در عرفات بخشیده نشود

کتاب کافى حدیثى مسند از امام صادق علیه السّلام نقل کرده است که: مردى در مسجد الحرام از آن حضرت پرسید که گناه چه کسى از همگان عظیم تر است؟ امام علیه السّلام در پاسخ او فرمود: کسى که در این دو موقف: عرفه و مزدلفه وقوف کند، و میان این دو کوه- صفا و مروه- سعى کند، آنگاه بر گرد کعبه طواف کند، و در پشت مقام ابراهیم علیه السّلام نماز بجا آورد، و با این همه در دل خود بگوید و یا چنین گمان کند که خدا او را نمى ‏آمرزد، پس گناه چنین کسى از همگى مردم بزرگتر است».

 

شامگاه عرفه

امام صادق علیه السّلام فرمود: چون شامگاه عرفه فرارسد، خداى عزّ و جلّ دو فرشته را مى ‏فرستد تا با دقّت در چهره مردم بنگرند، و چون مردى را که هر سال عادت آمدن بحجّ داشت نیابند، یکى از آن دو برفیق خود می گوید: اى فلان! فلان شخص چه کرده و او را چه رخ داده است که به حجّ نیامده؟ پس آن دیگر در جواب مى‏ گوید: خداوند بهتر می داند، آنگاه یکى از آن دو فرشته میگویند: خدایا اگر فقر، او را از حجّ بازداشته است، پس تو خود او را بى ‏نیاز کن، و اگر وامى او را از این سفر مانع شده تو قرض او را از طرف او اداء فرما، و اگر بیمارى او را بازداشته پس تو خود او را شفا ببخش، و اگر مرگ سدّ راه او شده پس او را بیامرز، و بر او رحمت فرست.[3]

 

ثواب روزه گرفتن در ایام حج

 از عایشه روایت شده است که: جوانى بود اهل غنا و طرب، و هنگامى که هلال ماه ذى الحجه ظاهر مى ‏شد، روزه مى ‏گرفت. وقتى این خبر به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم رسید به دنبال او فرستاد و او را فرا خواند، چون به خدمت رسید حضرت از او پرسید: چه چیزى تو را بر آن داشت که این ایام را روزه بگیرى؟ عرض کرد: پدر و مادرم به فداى تو باد اى رسول خدا! روزهاى مشعر و عرفات و ایّام حجّ است، شاید که خداوند مرا در دعاى حج‏ گزاران شریک کند.

 

حضرت فرمود: به ازاى هر روزى‏ که روزه مى ‏گیرى ثوابى برابر با آزاد کردن صد بنده و قربانى صد شتر و اعزام صد اسب که در راه خدا بر آن جنگ کنند، براى تو نوشته مى ‏شود؛ و در روز ترویه (روز هشتم ذى الحجه) از براى تو است ثواب آزاد کردن هزار بنده و قربانى کردن هزار شتر و فرستادن هزار اسب که در راه خداوند بر آن سوار شوند و جنگ کنند؛ پس چون روزعرفه‏ مى‏ شود، ثواب آزاد کردن دو هزار بنده و دو هزار شتر قربانى و ارسال دو هزار اسب براى جنگ در راه خدا و کفاره (گناهان) شصت سال گذشته و شصت سال آینده در نامه اعمال تو ثبت مى‏ گردد.[4]

 

روزه ی روز عرفه کفاره ی دو سال

محمّد بن ابى عمیر به نقل از یکى از دوستانش روایت کرده است که امام صادق علیه السّلام فرمود: روزه روز ترویه کفّاره (گناهان) یک سال، و روزه روز عرفه کفّاره (گناهان) دو سال بشمار می رود.[5]

 

زیارت امام حسین(ع) در روز عرفه

از بشیر روایت شده است که به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: چه بسا که براى انجام مناسک حج توفیق پیدا نمى ‏کنم، ولى در روزعرفه‏ به زیارت قبر امام حسین علیه السّلام مى ‏روم، حضرت فرمود: احسنت (بسیار خوب مى‏ کنى) اى بشیر! هر مؤمنى که در غیر از روز عید، قبر امام حسین علیه السّلام را زیارت کند و نسبت به حق آن حضرت شناخت و معرفت داشته باشد، ثواب بیست حج و بیست عمره مقبول و صحیح و ثواب شرکت در بیست جنگ در رکاب پیامبرى مرسل و یا امامى عادل در نامه اعمال او ثبت مى ‏شود.

 

ثواب صد حج و عمره

و هر کس در روز عید به زیارت آن حضرت برود، ثواب صد حج و صد عمره و ثواب شرکت در صد جنگ در رکاب پیامبر مرسل یا امام عادل در نامه اعمال او نوشته مى‏شود. و اگر شخص با ایمانى مزار آن حضرت را در روز عرفه زیارت کند در حالى که معرفت به مقام و منزلت او داشته باشد، ثواب هزار حج و هزار عمره مقبوله و هزار جنگ در رکاب پیامبرى مرسل و یا امامى عادل (یکى از ائمّه اطهار علیهم السّلام) در نامه اعمال او نوشته مى‏ شود.

راوى مى‏ گوید: به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: ثواب این زیارت کجا با ثواب وقوف در عرفات برابرى مى‏ کند؟! حضرت نگاهى آمیخته به خشم به من کرد و فرمود: اى بشیر! اگر مرد با ایمانى در روز عرفه به قصد زیارت قبر امام حسین علیه السّلام حرکت کند و در فرات غسل کند و سپس عازم زیارت قبر آن بزرگوار شود، به ازاى هر قدمى که بر مى ‏دارد ثواب یک حج با تمام مناسک و شرایطى که دارد در نامه اعمال او ثبت مى ‏گردد. راوى مى‏گوید: به گمان من حضرت (پس از یک حج) یک عمره و یک جنگ نیز فرموده باشند.[6]

 

 داود رقّى از امام صادق و امام موسى کاظم و امام رضا علیهم السّلام شنید که مى ‏فرمودند: کسى که در روز عرفه به زیارت قبر امام حسین علیه السّلام برود خداوند او را با شادى و خرمى (از این سفر) باز مى‏ گرداند.[7]

 

نظر رحمت الهی

علىّ بن اسباط، بدون ذکر نام راویان پیش از خود از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: خداوند تبارک و تعالى در شب عرفه پیش از همه (اول) به زائران قبر امام حسین علیه السّلام نظر رحمت مى ‏افکند.

 

راوى گوید: عرض کردم: پیش از آنکه نظر رحمت به کسانى که در عرفات مشغول اداى مناسک حج هستند بیفکند؟! فرمود: آرى، عرض کردم: چگونه چنین چیزى ممکن است؟! فرمود: براى اینکه در میان کسانى که در عرفات حضور دارند افراد ناپاک و زنازاده نیز هستند ولى در میان زائران قبر امام حسین علیه السّلام افراد ناپاک نیستند.[8]

 

آمرزش و شفاعت برای زائران امام حسین(ع)

عبد اللَّه بن مسکان، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود: خداوند تبارک و تعالى پیش از آنکه به اهل عرفات تجلى کند، به زائران قبر حسین علیه السّلام جلوه مى ‏فرماید و خواسته‏ هاى آنان را برآورده مى ‏سازد و گناهانشان را مى ‏آمرزد و شفاعت آنان را در باره دیگران مى ‏پذیرد، و در مرحله بعد به اهل عرفات مى ‏پردازد و با آنان نیز چنین مى ‏کند.[9] 

 

کلمات کلیدی: روز عرفه، فضیلت روز عرفه، ثواب روزه ی روز عرفه، زیارت امام حسین در روز عرفه، گناه کارترین امت