سلام
تا حالا چند بار پیش امده که وقتی پای تلویزیون هستی، وسط یه برنامه ای که خیلی دوستش داری، و دل تو دلت نیست که ببینی بعدش چی میشه..یهو زیرنویس میاد: پیام های بازرگانی10 دقیقه؟
حالا بعد از کلی اوف و کف که چرا برنامه رو قطع کردید، ببینید که داره این میان برنامه رو نشون میده:
پدر پیری کنار پسرش نشسته، وقتی چشم پدره به گنجشکی که انجاست میفته و میگه: پسرم، این چیه؟
پسر: آه، گنجشکه
یک دقیقه بعد، پسرم اون چیه؟
پسر: آه ه،گفتم که پدر جان اون گنجشکه
و برای بار آخر پسرم اون چیه اونجا نشسته؟
پسرش: سرشو از کتاب بیرون میاره و میگه:آه ه ه،چند بار بگم اون گنجشکه، بسته دیگه کلافم کردی، خسته شدم، چرا تو نمی فهمی، بابا اون گنجشکه....
اولین باری که این میان برنامه رو دیدم بلند گفتم خب بیچاره پسره راست میگه، خب خسته شد، دیگه چند بار بگه..
اما وقتی چشمم به ادامه برنامه میفتاد که پدره یاد روزی میفته که پسرش رو برده بود پارک و پسرش همین سوال رو بارها پرسید و پدرش بارها با مهربونی بهش جواب میداد که پسرم،عزیزم اون گنجشکه، تکرار کن: گنجشک..
اون لحظه بود که دلم سخت فرو ریخت، جرات برگشتن و نگاه کردن به چشمای بابا و مامانمو نداشتم، فقط تند و تند با آستینم اشکامو پاک می کردم....
واقعا چرا بعضی از ما جوونا این طور هستیم، چرا فکر می کنیم که بخاطر اختلاف نسل با والدین باید باهاشون اون طور رفتار بشه که انگار اونا هیچی سرشون نمیشه..
بارها شده که وقتی قران می خونیم به ایاتی می رسیم که بعد از توحید، احترام به والدین رو بیان کرده، تا اونجا که ذهنم یاری میده فکر کنم اینا بودن:
( .....لا تعبدون الا الله و بالوالدین احساناً» بقره /83
(.... بجز خدا را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید).
(واعبدوا الله و لا تشرکوا به شیئاً و بالوالدین احساناً» (نساء 36)
و خدا را بپرستید و چیزى را با او شریک نکنید و به پدر و مادر نیکى کنید.
(و آن جاهداک على ا ن تشرک بى مالیس لک به علم فلا تطعمها و صاحبهما فى الدنیا معروفاً» (لقمان 15)
و اگر آنان به تو اصرار کنند که با من آنچه را که علم به آن ندارى، شریک کنند اطلاعتشان مکن ولى در دنیا به نیکى با آنان رفتار کن.
(الا تشرکوا به شیئاً و بالوالدین احساناً» (انعام 151)
چیزى را با او شریک نکنید و به پدر و مادر نیکى کنید.
( وقضى ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احساناً» (اسراء 23)
و پروردگارت حکم کرد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید.
این نشون میده که حتما برای خداوند هم این احترام به والدین مهم بوده، حتی احترام به پدر و مادری که کافر باشن..
اما اصلا چرا باید به والدین احترام گذاشت؟ خب باشه قبول احترام میذارم و دیگه پامو جلوشون دراز نمی کنم،جلوتر از اون ها راه نمیرم،و.. خوبه دیگه؟ اینا کافیه؟ دیگه رابه را هی بهم تلنگر نمیری و بگی بچه پس احترامت کو؟؟؟
اما همه‌ی اینها کارهای خوبی ولی اگر طوری باشیم که هر کس ما را دید با لحنی آمیخته به ستایش و احترام بگوید: "این فرزند فلانی است" یا اینکه: "این هرچه دارد از پدر و مادرش دارد". به نظرم این بهترین تعریفی است که مردم می‌توانند از پدر و مادرهامون بکنند و بهترین احترامی است که ما تقدیم آنها کرده‌ایم.
در واقع میتونم بگم که این الفبای احترام است، که خیلی از ما هنوز در یادگیریش داریم درجا می زنیم...
روزی مجنون از سجاده شخص عابدی گذشت،ان شخص نماز را قطع کرد و با پرخاش گفت:مگه کوری؟چرا ارتباطم را با خدایم قطع کردی؟ مجنون پاسخ داد: عاشق شخصی بودم و تو را ندیدم، تو چگونه عاشق خدایت هستی و مرا دیدی...
فکر می کردم نماز تنها چیزی هست که هیچ چیز نمیتونه باعث قطع کردن اون بشه مگر خطر جانی،اما امروز در کتاب گناهان کبیره از استاد دستغیب خوندم که اگه در نماز مستحبی باشیم و مادر صدات زد باید نماز رو قطع کنی اما این حکم برای پدر صحیح نیست.نه اینکه احترام پدر کمتر است بلکه بیانگر سختی های مادر در دوران بارداری او بود
راستش من یکی که،بعد از خوندن این مطالب خیلی از خودم خجالت کشیدم،از کم لطفی که اگر ناخاسته در حق پدر و مادرم کردم..منو ببخشید ای پدر و مادر
پس مواظب باشیم طوری رفتار کنیم که عاق والدین را برای خود نخریم، حتی با گفتن کلمه ای کوچک تر از "اف". چرا که :
پبامبر (ص) فرمودند:
«ایاکم وعقوق الوالدین فان ریح الجنه توجد ممن سیرع الف عام ولایجدها عاق»
از عاق پدر ومادر بترسید زیرا بوى بهشت از هزار سال راه به مشام مىرسد؛ اما هیچگاه به کسانى که مورد خشم پدر و مادر هستند نخواهد رسید.
تعبیر، اشاره لطیفى به این موضوع دارد که چنین اشخاصى نه تنها در بهشت گام نمىگذارند، بلکه در فاصله بسیار زیادى از آن قرار دارند و حتى نمىتوانند به آن نزدیک شوند
دست بوس والدین: فاطمه کوچولو
کلمات کلیدی: قرآن کریم، احترام به پدر و مادر
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
