شنیدم که می گفت :
دنیا زیباست ، اما زیبایی ظاهر را چه سود .
حرفش درست بود ؛ دنیا زیباست ولی زیبایی ظاهر را چه سود
می شود دنیا را دید ، می شود زیبایی آن را چشید . اما بهای چرخیدن در دنیا ، فراموش کردن یاد خداست
از وقتی کوچک بودم به من فهماندند که دنیا کاروان سرایی است که دیر یا زود باید از آن گذشت .
دنیا را روز به روز در چشمان من کوچک می کردند تا دلبسته ی آن نشوم .
دنیا را حقیر می کردند و دیدم تا از دنیا جدا نشوم عاشق خدا نخواهم شد.
دیدم که چگونه سرابی را پررنگ و لعاب کردند و از آب حیات که آخرت باشد ما را دور ساختند.
دیدم که 70 سال بدنبال سراب می دویم و آنگاه که جان به گلوگاه می رسد ، می فهمیم که اشتباه رفتیم .
دنیا زیباست ! زیباییش برای همه هست ؛ روحانی ؛ پیر؛ جوان ؛ زن ؛ مرد و...
تنها کسانی باطن آن را دیدند که به وحی ایمان آوردند و فهمیدند که در زیبایی ظاهر سودی نیست .
دنیا زیباست ! چون زیباییش همیشه در چشم ما جلوه میکند و تا متذکر نشویم به باطنش دست نخواهیم یافت .
می گویند چرا نقد را به نسیه دهیم ؟ می گویند وقتی لذت ما و عیش ما فراهم است ؛ چرا باید به فکر آخرت باشیم ؟
می گویند : عبادت و راز و نیاز برای آنان است که عمری را بدنبال لذتها دویدند و حال از رسیدن به آنها مانده اند و کاری جز عبادت
نمی توانند بکنند.
دنیا زیباست ! و چقدر این زیبایی در چشم آنها عجیب است وعجیب . چقدر لذت بخش و بی همتا . یادشان رفته است .
یادشان رفته است که عشق را بد معنا کردند . یادشان رفته است که بیچارگی و نا آرامی شان تنها بخاطر همین لذتها است .
ای سید عزیز ! سید شهیدان اهل قلم !
تو دیدی و جدا شدی . حال بیا بنگر که ما در این منجلاب لذتهای ظاهر غرقیم و غرقیم .
باز هم می رسم به اول خط...
دنیا زیباست ،اما زیبایی ظاهر را چه سود .
کلمات کلیدی: سید مرتضی آوینی، دنیا و آخرت
سلام!
دیروز روز سالگرد سید مرتضای عزیز رو گرفته بودند . سالگرد شهید بزرگوار صیاد شیرازی و فرمانده ی شهید رضا چراغی
رفتم بهشت زهرا
چقدر این سید عزیز طرفدار و عاشق داشته و ما نمی دونستیم .
از وقتی با نوشته های سید مرتضای بزرگوار آشنا شدم دوست داشتم نوشته هام رو مثل سید بنویسم.
یادمه دو سه سال پیش جملات قشنگی می ساختم و می رفتم می دادم به کسانی که با نوشته های آ سید مرتضی و
استاد صفایی حائری انس داشتند و می گفتم این نوشته واسه کیه ؟
یکم فکر می کرد و می گفت واسه سید مرتضی آوینی
منم خیلی لذت می بردم که تونستم یکم مثل سید مرتضی آوینی قلم بزنم
اما به یک نتیجه ای رسیدم!
که سید مرتضایی که توی شلمچه و فکه و طلائیه و... قلم می زد ، قلمش دست شهدا بود و دستش می نوشت .
اما این سید مرتضی(خودم) فقط با کلمه ها بازی می کنه و قلمش دست نفسش هست .
پس تا رسیدن به نقطه ی اوج سید مرتضی آوینی هنوز نقطه ی شروعش را هم نپیمودم
و تا سید شهیدان اهل قلم شدن ، راه ولایت مداری سیدمرتضی را نپیمودم
که سید شهیدان اهل قلم با نظر ولایت شد سید شهیدان اهل قلم ...!
کلمات کلیدی: سید مرتضی آوینی
سلام به دوستان خوبم،هرچی کردم یه مدت مطلب نذارم نشد که از این سالروز بگذرم
به مناسبت سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی
مبادا غافل شویم و روزمرگی ما را از حضور تاریخی خویش غافل کند .
هیچ پرسیده ای که عالم شهادت بر چه شهادت می دهد که نامی اینچنین بر او نهاده اند؟
راه کاروان عشق از میان تاریخ می‌گذرد و هر کسی در هر زمان بدین صلا لبیک گوید، از ملازمان کاروان کربلاست.
پندار ما اینست که ما مانده ایم و شهدا رفته اند اما حقیقت آنست که زمان ما را با خود برده است و شهداء مانده اند .
آن آزادی که غرب می گوید « رهایی از هر تقید و تعهد » است و این آزادی که ما می گوییم نیز «رهایی از هر تعلقی » است .
امام(ره) به ما آموخت که انتظار در مبارزه است و این بزرگترین پیام او بود و پس از او اگر باز هم امیدی ما را زنده می دارد همین است .
زمان بادی است که می وزد هم هست هم نیست . آن که ریشه در خاک استوار دارند را از طوفان هراسی نیست . جنگ می آمد تا مردان مرد را بیازماید . جنگ آمده بود تا از خرمشهر دروازه ای به کربلا باز شود .
هنر آنست که بمیری پیش از آنکه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند که چنین مرده اند .
ساحل را دیده ای که چگونه در آینه آب وارونه انعکاس یافته است ؟ سر آن که دهر بر مراد سفلگان می چرخد این است که دنیا وارونه ی آخرت است .
پرستو را با گرما عهدی است که هر بهار تازه می شودوطن پرستو بهار است و اگر بهار مهاجر است از پرستو مخواه که بماند .
این دشمن با خیل عظیمی از آهن به مصاف ایمان آمده است و بچه‌ها، همان بچه‌های محله‌ی من و تو، کشاورزهای روستا، طلبه‌های گمنام حوزه‌ها، همان بچه‌هایی که اینجا و آنجا در مساجد و نماز جمعه می‌بینی، همان بچه‌ها در برابر تمامیت کفر و ماشین جهنمی جنگش ایستاده‌اند، و تو می‌دانی که پیروزی با کیست.
ای شقایق های آتش گرفته دل خونین ما شقایقی ست که داغ شهادت شما را بر خود دارد آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟ ...
ای شهید؛
ای آنکه برکرانه ی ازلی وابدی عالم وجود برنشسته ای دستی برآر و ماقبرستان نشینان عادات سخیف را نیز ازاین منجلاب بیرون کش.
عجب ازاین عقل باژگونه که ما رادرجست و جوی شهدا به قبرستان ها می کشانَد!
کلمات کلیدی: سید مرتضی آوینی، شهدا
زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است
سلامت تن زیباست اما پرنده عشق تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند ...
و مگر نه آنکه گردنها را باریک آفریده اند تا در مقتل کربلای عشق آسانتر بریده شوند؟؟...
و مگر نه آنکه از پسر آدمی عهدی ازلی ستانده اند که حسین (علیه السلام) را از پسر خویش بیشتر دوست داشته باشد؟...
و مگر نه آن که خانه تن راه فرسودگی می پیماید تا خانه روح آباد شود
و مگر این عاشق بی قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی که کره زمین باشد برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده اند؟؟؟....
و مگر از درون این خاک نردبانی به آسمان نباشد جز کرمهایی فربه و تن پرور بر می آید؟
پس اگر مقصد را نه اینجا در زیر سقفهای دلتنگ و در پس این پنجره های کوچک که به کوچه ایی بن بست باز می شوند نمی توان جست.
پس بهتر آنکه پرنده روح دل در قفس نبندد.
پس اگر مقصد پرواز است قفس ویران بهتر....
پرستویی که مقصد را در کوچ می بیند از ویرانی لانه اش نمی هراسد.
شهید سید مرتضی آوینی
کلمات کلیدی: سید مرتضی آوینی، شهدا
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
