این روزها که هر دلی زمزمه ی تولد مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دارد ، اگرچه شاد است ولی شادی این میلاد کوتاه است و به شادی حضور و ظهورش نمی رسد.
استاد اهل دلی داشتیم که با حالی که حکایت از دلش داشت می گفت : ای کاش می دانستیم آقا از ما راضی است یا خیر ؛ می گفت در نمازهایتان از خدا بخواهید ، امام زمان را از ما و اعمال ما راضی کند .
شیرینی این رضایت را وقتی درک می کنی که حرفها و کارهایت از روی حساب باشد . آن وقت در دلت انقلابی می شود و حس می کنی که امام زمان(ارواحنا فداه) از تو و اعمالت راضی است .
گاهی آنقدر در این مرحله اوج می گیری که راه زیارت و دیدار را برایت باز می کنند و سینه ات شیدای دیدار او می شود . آنقدر نزدیک و نزدیک می شوی که او خوب می داند بی حضورش زندگی برایت وسعتی ندارد .
سید عبدالکریم ! اگر یک هفته بگذرد و ما را نبینی چه می کنی ؟ عرض کردم : آقا جان ! می میرم. حضرت فرمودند: اگر این گونه نبودی ما نمی آمدیم .
گاهی وقتها خواندن حکایتها و ملاقاتها راهی برایت هموار می کند که شاید ، چیز دیگری اینگونه تو را راهی نکند . غبطه می خوری که چرا من اینگونه نیستم ؟ چرا نتوانم اینطور با مولایم دیدار کنم ؟
سید بحرالعلوم ، همان دریای علمی بود که محرم اسرار امام زمانش بود و اگر بحرالعلوم شد از همان دیدار و ملاقات اولش با امام زمان (ارواحنا فداه) بود .
مرحوم میرزای قمی از همدرسی های سید بحرالعلوم در درس آیت الله بهبهانی بود و آن زمان ایشان از لحاظ درسی بالاتر از سید بود و سید از استعداد زیادی برخوردار نبود اما بعد از شهرت سید در علم و... ایشان که مدتی در ایران بودند ، تعجب می کنند که چطور سید بحرالعلوم به این درجه رسیدند لذا علت را از ایشان می پرسند .سید می فرماید : میرزا ابوالقاسم ! جواب شما از اسرار است ولی به تو می گویم . اما از تو تقاضا دارم تا من زنده ام به کسی نگوئی . من هم قبول کردم .
فرمود : چگونه این طور نباشد حال آنکه حضرت ولیعصر(ارواحنا فداه)مرا شبی در مسجد کوفه به سینه ی خود چسپانید . میرزای قمی گفت : چگونه خدمت آن حضرت رسیدید ؟ فرمود : شبی به مسجد کوفه رفتم دیدم آقایم حضرت ولیعصر(ارواحنا فداه)مشغول عبادت است ایستادم و سلام کردم جوابم را مرحمت کردند و دستور دادند که پیش بروم . من مقداری جلو رفتم ولی ادب کردم زیاد جلو نرفتم . فرمودند : جلوتر بیا . پس چند قدمی نزدیکتر رفتم باز هم فرمودند جلوتر بیا .
من نزدیک شدم تا آنکه آغوش مهر گشوده و مرا در بغل گرفت به سینه ی مبارکش چسپانید در اینجا آنچه خدا خواست به این قلب و سینه سرازیر شد ...
کلمات کلیدی: میرزای قمی، سید بحرالعلوم، ملاقات با امام زمان، سید عبدالکریم کفاش
هنوز وقتی دستهایم بالا می رود تا لب هایم مناجات را شروع کند ، با خودم میگویم ، مهمترین دعا آمدن مولایم است .
اصلا مگر ما به جز او چیزی را کم داریم ؟ هر چه گم کرده ایم در اوست و هر چه نداریم در خودش خلاصه می شود .
راستش این روزها فکر می کنم باید بیشتر بیادش باشیم . باید بیشتر غصه ی او را بخوریم و غصه های خودمان را فراموش کنیم .
دیدند دیگر دعای قنوت آیت الله بهاء الدینی شده است دعا برای فرج حضرت بقیة الله . گفتند : آقا ! چرا ذکر قنوت نمازتان فقط دعای فرج است ؟ گفت : آقا دستور دادند برای فرجشان دعا کنیم .
گاهی وقت ها که چشم و گوشم ، زمین ِ پر از گناه و آسمان تیره و تار را رصد می کند ، تازه حس می کنم ، چقدر از وجود او غافلیم .
این روزها کم کاری های خودم را با مقایسه ها می فهمم ، مقایسه با کسانی که امام زمان به ملاقاتشان می روند . ناله می کنم از گناهانی که مرا از او جدا کرده است . بارها خواستم به دیدنش بروم و به دنبالش بگردم اما هر بار با خودم گفتم : آماده می شوم که لایق دیدار شوم نه اینکه بدنبالش بگردم تا او مرا تحمل کند .
حضرت آیت الله بهجت می فرمود : اگر بفرمائید چرا به آن حضرت دسترسی نداریم ؟ جواب شما این است که چرا به واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستید؟ او به همین از ما راضی است .زیرا پرهیزکارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد . ترک واجبات و ارتکاب محرمات ، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.
یکی از شاگردان مرحوم آیت الله انصاری همدانی اعلی الله مقامه از ایشان سوال کرد : آقا چه زمانی می توانیم به خدمت حضرت ولیعصر ارواحنا له الفداء برسیم ؟ ایشان در پاسخ فرمودند : زمانی که حضور و غیبت آقا برای شما فرق نکند.
کلمات کلیدی: دعای فرج، آیت الله بهاء الدینی، آیت الله انصاری همدانی، ملاقات با امام زمان
این سوال همیشه برای یک شیعه ی واقعی و منتظر واقعی مطرح بوده و هست که چرا غیبت؟ چرا باید از حجت و ولی خودمان دور باشیم؟ اگر این سوال برای کسی مطرح شد ، معلوم می شود به دنبال این هست که منتظر واقعی شود.
سخن این است که چرا غیبت و دوری از امام زمان باید اتفاق بیفتد؟ وقتی به روایات رجوع می کنیم با علت های گوناگونی روبرو می شویم که یکی از آنها امتحان و آزمایش الهی است .
امام موسی بن جعفر (ع) فرمود : برای صاحب الامر ناچار غیبتی خواهد بود ، به طوری که گروهی از مومنین از عقیده بر می گردند . خدا به وسیله ی غیبت بندگانش را امتحان می کند.
طبق آنچه علمای بزگوار فرمودند : امتحان ، برای سه چیز اتفاق می افتد :
1- گاهی آزمایش کننده می خواهد چیزی را از آزمایش بدست بیاورد مثل اینکه معلم امتحان می گیرد تا وضعیت درسی شاگردانش را مشخص کند .
2-گاهی آزمایش کننده از وضعیت افراد خبردار است اما تنها برای اینکه ، آزمایش شده ها از وضعیت خودشان با خبر شوند و خوب و بد از راه استدلال و منطق جدا شوند این امتحان گرفته می شود.
3- اما جنبه ی سومی هم وجود دارد که به نظر می رسد امتحان الهی جزء این دسته به شمار می رود و آن اینکه هر انسانی تا مورد آزمایش و امتحان واقع نشود ، از استعدادهای نهفته در درونش نمی تواند کامل استفاده کند و بخاطر همین است که خداوند متعال انسانها را در بلا و آزمایش خودش گرفتار می کند تا از این طریق اوج بگیرند و مسیر کمال خود را طی کنند.
مسلما این امتحان برای هر دسته ای طبق وسعت روحی افراد گرفته می شود . یعنی امتحانی که از یک عارف و عالم سالخورده گرفته می شود ، جدای از امتحان جوانی است که تازه راه افتاده .
گاهی بخاطر قضا شدن یک نماز صبح از عارفی ، بچه ی خردسالش را از او می گیرند در حالی که شاید بخاطر همین مسئله ، از دیگران به راحتی بگذرند.
در واقع این امتحانات الهی است که باعث می شود انسان در سختی ها آبدیده شود امیرالمومنین(ع) مىفرماید:
الا وَ انَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِّیَّةَ اصْلَبُ عوداً، وَ الرَّوائِعَ الْخَضِرَةَ ارَقُّ جُلوداً وَالنَّباتاتِ الْبَدَوِیَّةَ اقْوى وُقوداً
چوب درختهاى صحرایى و جنگلى که نوازش باغبان را ندیده است محکمتر است، اما درختهاى سرسبز و شاداب که مرتب تحت رعایت باغبان و نوازش او مىباشند نازکتر و کم طاقتتر از کار در مىآیند. گیاهان صحرایى و وحشى نسبت به گلهاى خانگى، هم قدرت اشتعال و افروزش بیشترى دارند و هم آتششان دیرتر خاموش مىشود. مردان سرد و گرم چشیده و فراز و نشیب دیده و زحمت کشیده و با سختیها و شداید و مشکلات دست و پنجه نرم کرده نیز طاقت و قدرتشان از مردهاى نازپرورده بیشتر است. فرق است بین نیرویى که از داخل و باطن بجوشد با نیرویى که از خارج کمک بگیرد. عمده این است که استعدادها و نیروهاى بىحد و حصر باطنى بشر ظاهر شود.
و این است که منتظر واقعی باید علت غیبت را بشناسد تا در مقابل امتحانات الهی ، همچون گروهی که به ناامیدی می رسند و از این نا امیدی حرکت به سوی ضلالت و گمراهی را انتخاب می کنند ، عمل نکند .
باید در مقابل فتنه ها و امتحانات آخرالزمان دعای ما این باشد : اللَّهُمَّ انّى اعوذُ بِکَ مِنْ مُضِلّاتِ الْفِتَنِ
خدایا از فتنههاى گمراه کننده، از جنبههاى گمراه کننده فتنهها به تو پناه مىبرم. نه اینکه از فتنه ها فرار کنیم و دعا کنیم : اللَّهُمَّ انّى اعوذُ بِکَ مِنَ الْفِتْنَةِ .خدایا به تو از فتنهها و مایه گرفتاریها پناه مىبرم، زیرا هیچ کس نیست که با گرفتاریها مواجه نباشد.
اما آیا به این فکر کرده ایم که چه کسانی در این فتنه ها سربلند بیرون می آیند ؟ جواب این سوال را هم قرآن کریم می دهد : وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ.
آنانی از این امتحان سربلند بیرون می آیند که در مقابل بلاها و امتحانات الهی صبر پیشه کنند و خود را نبازند . استعدادهای نهفته ی خود را بیدار کنند و به اوج برسانند تا آمادگی ظهور حجت خدا را داشته باشند.این افراد علاوه بر اینکه از این امتحان سربلند بیرون می آیند چند پاداش هم دارند" اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمت و اولئک هم المهتدون" اینان سه پاداش بزرگ دارند صلوات و درودی از جانب حق تعالی ، رحمت خاص او و هدایتی ویژه.
اما کسانی که بلاها را تحمل نکردند و خود را به دست بادها دادند از این امتحان سرافکنده بیرون می آیند و در آخر راه را گم می کنند.
کلمات کلیدی: دوری از حجت خدا چرا؟، علت غیبت امام زمان
حضرت آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه الشریف) سر درس می‌فرمودند:
شخصی در مسجد کوفه حاجتی داشت و برای این حاجتش خیلی عجز و ناله به درگاه
خداوند متعال می‌کرد. یک مرتبه متوجه شده بود آقای بزرگواری جلوتر ایستاده‌اند که گویا
حضرت بودند، حضرت بهشون می‌فرمایند: اگر تو برای فرج و ظهور دعا کنی تا بیایم؛ هم
مشکل تو حل می‌شود، هم مشکلات دیگران حل می‌شود، دعا کن تا ظهور حاصل شود.
آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه) می فرمودند: دعای فرج بخوانید،
ظهور آقا را طلب کنید. ایشان اصل دعا را می‌گذاشتند برای فرج و ظهور
امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) که گشایش اسلام و اهل اسلام است.
انشاءالله درس بشود برای همه ما که در رأس هر دعایی که می‌خواهیم بکنیم دعا
برای ظهور امام‌زمان (ارواحنافداه) و آماده شدن برای همراهی در رکاب حضرت را طلب کنیم.
کلمات کلیدی: انتظار، امام زمان، دعا، آیت الله بهجت
در روایتی آمده است که پیامبر اکرم(ص) به همراه جبرئیل نشسته بودند
در این حال صدای مهیبی شنیده شد. پیامبر اکرم(ص) از جبرئیل پرسیدند که این
چه صدایی بود؟ او پاسخ گفت : سنگی را هفتاد سال قبل در یکی از
چاه های جهنم رها کردند و اکنون به ته چاه رسید.
این صدای برخورد آن سنگ به ته آن چاه بود .
استاد بزرگوار حضرت امام خمینی (ره) در درس اخلاق می فرمودند : معنای
این روایت آن است که کسی که در این دنیا می آید و به جای اینکه رابطه اش
را با خدا روز به روز محکم تر کند، رابطه اش را باشیطان محکم می سازد و به
جای قوی کردن روح ، جسم و تمایلات و غرایز خود را قوی می کند ، بداند که
راه جهنم را پیش گرفته و بعد از هفتاد سال زندگی در همین دنیا به ته جهنم
رسیده است .
مشهور است که می گویند : شخص گناهکاری از بالای یک بلندی به پایین افتاد
و مرد. شب او را در خواب دیدند و از احوالش در قیامت پرسیدند ؛ گغت : همین
مقدار بگویم که شب اول قبر و نکیر و منکر و پل صراط و ...،همه دروغ است!
من از آن بالا که افتادم ، مستقیما به وسط جهنم سقوط کردم !
راست هم می گفت ؛ زیرا چنین اشخاصی مستقیم به وسط جهنم می روند ،
معنای روایت هم همین است
---------------------------------------------------------------------------------------------
تفسیر القمی ، ج2،ص 3
کلمات کلیدی: حدیث، توصیه اخلاقی، شیطان، علما
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
