استاد بزرگواری بود که از لحظه لحظه ی زندگیش بهره گرفته بود و این شیوه را به خانواده اش هم آموخته بود به گونه ای که می فرمود : دخترم(که حدود 13 ساله بود) را طوری تربیت کرده ام که برای تلویزیون روزی 1 ساعت بیشتر وقت نمی گذارد و وقتش را در کارهای مفید استفاده می کند و حتی روزهای پنج شنبه و جمعه اش هم اینطور است.
این روزها استفاده از تلویزیون باعث سلب توفیقات زیادی از ما آدمها شده است . به گونه ای که فرصت هیچ کاری را نداریم .این جعبه ی کوچک و دلربا آنقدر آدمها را به خودش مشغول کرده است که دیگر نه وقتی برای مطالعه دارند و نه حتی وقتی برای عبادت .
شاید در دوره ی ما که عصر تکنولوژی است یکی از مصادیق بارز این حدیث شریف " کل ما شغلک عن ذکرالله فهو صنمک. هرچیزی که تو را از یاد خدا باز دارد همان بُت توست" همین تلویزیون خودمان باشد که عجیب خانواده ها را از لذت عبادت دور می کند و حتی گاهی باعث آن می شود که ، شخص نماز واجبش را آخر وقت بخواند و یا اصلا نخواند.
مدتی قبل سخنی از آیت الله جوادی آملی شنیدم که برایم ماندگار شد و آن اینکه : طلبه ای که مشغول دیدن سریال ها و فیلم های سینمایی شود ، به جایی نمی رسد . ایشان می فرمود : حتی نباید به هر خبری گوش داد حتی نباید هر چیزی را خواند تا ذهن آدمی مشغول نشود . با این حال ، ذهن ما چه اوضاعی داشته باشد ، خدا می داند!!!
این روزها از هرکسی بپرسی آقا ! شما تا حالا در رابطه ی با دین خودت مطالعه ای داشته ای ؟ در رابطه ی با قرآن یا نهج البلاغه مطالعه داشته ای ؟ فرصت کرده ای سوره ای از قرآن را حفظ کنی ؟ در جواب می شنوی : متأسفانه فرصتی ندارم تا به این سمت بروم . حرف درستی است اینقدر سرگرم دنیای خودمان هستیم که دیگر وقتی باقی نمی ماند که به این سمت برویم .
بعضی از علما آنقدر برای وقتشان ارزش قائل بودند که حتی دقایقی قبل از خوابشان را هم بی مصرف نمی گذاشتند و به مطالعه ی نهج البلاغه مشغول می شدند و به همین صورت بارها موفق به خواندن نهج البلاغه شدند . بعضی از این بزرگواران وقتی سوار اتوبوس می شدند از این فرصت استفاده می کردند و شروع به حفظ قرآن می کرند و به همین صورت موفق به حفظ قرآن و نهج البلاغه شدند .
گاهی یادم می آید که افرادی مثل علامه مجلسی یا علامه سید جعفر مرتضی که مجموع تألیفاتشان به بیش از 200 جلد هم می رسد ، چه توفیقاتی داشتند و چه عمر با برکتی که موفق شدند اینچنین بنویسند ولی ما آنقدر بی توفیق هستیم که شاید نتوانیم یک بار تألیفات این بزرگواران را مطالعه کنیم ، چه برسد به اینکه کتابی بنویسیم.
راستش همه ی این ها به خودمان بر می گردد . شاید وقتی را که برای دیدن یک سریال با تکرارهای آن می گذاریم ، اگر برای خواندن یک دور تفسیر قرآن کریم می گذاشتیم ، به معارف عمیقی دست پیدا می کردیم اما چه می شود کرد با این سریال ها که با تمام سه ریال بودنشان برای ما میلیاردها تومان ارزش دارند.
خدا کند از این خواب خرگوشی بیدار شویم و فرصت های زنده بودنمان را قدر بدانیم چرا که اگر فرصت ها را از ما بگیرند ، بازگشتی نخواهیم داشت :
آیات 99و 100 سوره مومنون : حَتىَّ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلىِّ أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کلاََّ إِنَّهَا کلَِمَةٌ هُوَ قَائلُهَا وَ مِن وَرَائهِم بَرْزَخٌ إِلىَ یَوْمِ یُبْعَثُونَ
تا زمانى که مرگ یکى از آنان فرارسد، مىگوید: «پروردگار من! مرا بازگردانید! شاید در آنچه ترک کردم (و کوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم!» (ولى به او مىگویند:) چنین نیست! این سخنى است که او به زبان مىگوید (و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است)! و پشت سر آنان برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند!
کلمات کلیدی: تلویزیون، استفاده از فرصت ها، فرصت ها، استفاده از تلویزیون، مطالعه
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
