بسم الله الرحمن الرحیم.
شنیدم که می گفتند از زمان پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله)به این طرف کسی مسخ نشد یعنی آن رسول رحمت از خدا خواست تا دیگر کسی مسخ نشود.
شاید کسی مسخ شدن را نداند ، پس مختصر شرحی : در زمان انبیاء کرام ، وقتی قوم پیامبری در انجام فرمانهای الهی کوتاهی می کردند ، آن نبی قوم در انتهاء دست به نفرین بر می داشت و این بود که به اذن الهی ، عده ای از لباس انسانیت خارج و به مقام حیوانات تنزل می کردند . عده ای میمون ، عده ای سگ ، عده ای خوک و این مسخی بود که شامل حالشان می شد.
نشنیدیم و ندیدیم که پس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) کسی مسخ شده باشد اما هم شنیدیم و هم خواهیم دید که عده ای روحشان مسخ می شود. وقتی به گناهی اُنس گرفت و جزئی از وجودش شد ، روحش شکل حیوانی را می گیرد که خصلت آن حیوان اینگونه است. بطور مثال شنیده ایم که عده ای هنگام غضب می گویند : آن روی سگم را بالا نیاور . بقول استادم : معلوم می شود آن چهره را هم داری ، اما هنوز ظاهرش نکرده ای . معلوم می شود روح تو ،همچون سگ جلوه ی غضب و درندگی پیدا کرده است.
در بالای کوه عرفات با امام سجاد نشسته بود که گفت : ما اکثر الحجیج (چقدر حاجیان زیاد شده اند الحمدلله)
امام سجاد فرمودند : ما اکثر الضجیج و اقل الحجیج(اینطور نیست بلکه چقدر ناله ها زیاد است اما حاجیان اندک)
و با اشاره ی آن ولی خدا پرده ها کنار رفت و دیدم که صحرای عرفات سراسر پر است از حیوانات وحشی ، جز عده ی کمی که انسان بودند.
حقیقت است که مردم در قیامت به شکل های گوناگون محشور می شوند. عده ای انسان ، عده ای سگ ، عده ای عقرب ،عده ای همچون مار ، عده ای چون میمون ووو
و این است که نیتها در دنیا جلوه ی روح را در آخرت نقاشی می کنند. یُحشَرُ الناسُ عَلَی نِیَاتِهِم(مردم بصورت نیت هاشان محشور می شوند)
کلمات کلیدی: اخلاقی، اولیاءالله، معرفت، خودشناسی، دنیا و آخرت، عذاب، قیامت، دست نوشت، یادداشت ها
اَلَا إنَّ اَولیاء الله ِلَا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لَا هُم یَحزَنون
وقتی دلی سمت و سویش خدا شد از دنیا جدا می شود و خدا را هر لحظه در سر می پروراند.
ما آنقدر محدود وجود کوچک خود شده ایم که عظمت او را فراموش کردیم .
هر وقت از خدا فاصله می گیریم غم ها و غصه ها وجود ما را فرا می گیرد .
وقتی آسمان دل ما به رنگ زیبای (ظاهری) این دنیا دل خوش کرد ما از او جدا می شویم .
وقتی از او جدا شدیم غم ها و غصه ها بسمت ما حرکت می کنند :
مَن اَعرَضَ عَن ذِکرِی فَإنَّ لَهُ مَعیشَهً ضَنکَا
هر که از یاد من غافل شود معیشت و زندگی او را غم فرا می گیرد .
اما آنان که با خدا طرح دوستی و رفاقت گذاشتند :
اَلَا إنَّ اَولیاء الله ِلَا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لَا هُم یَحزَنون
آگاه باشید که دوستان خدا هیچ ترس و غصه ای ندارند.
کلمات کلیدی: اولیاءالله، ذکر خدا، غم و غصه
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
