هنوز وقتی دستهایم بالا می رود تا لب هایم مناجات را شروع کند ، با خودم میگویم ، مهمترین دعا آمدن مولایم است .
اصلا مگر ما به جز او چیزی را کم داریم ؟ هر چه گم کرده ایم در اوست و هر چه نداریم در خودش خلاصه می شود .
راستش این روزها فکر می کنم باید بیشتر بیادش باشیم . باید بیشتر غصه ی او را بخوریم و غصه های خودمان را فراموش کنیم .
دیدند دیگر دعای قنوت آیت الله بهاء الدینی شده است دعا برای فرج حضرت بقیة الله . گفتند : آقا ! چرا ذکر قنوت نمازتان فقط دعای فرج است ؟ گفت : آقا دستور دادند برای فرجشان دعا کنیم .
گاهی وقت ها که چشم و گوشم ، زمین ِ پر از گناه و آسمان تیره و تار را رصد می کند ، تازه حس می کنم ، چقدر از وجود او غافلیم .
این روزها کم کاری های خودم را با مقایسه ها می فهمم ، مقایسه با کسانی که امام زمان به ملاقاتشان می روند . ناله می کنم از گناهانی که مرا از او جدا کرده است . بارها خواستم به دیدنش بروم و به دنبالش بگردم اما هر بار با خودم گفتم : آماده می شوم که لایق دیدار شوم نه اینکه بدنبالش بگردم تا او مرا تحمل کند .
حضرت آیت الله بهجت می فرمود : اگر بفرمائید چرا به آن حضرت دسترسی نداریم ؟ جواب شما این است که چرا به واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستید؟ او به همین از ما راضی است .زیرا پرهیزکارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد . ترک واجبات و ارتکاب محرمات ، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.
یکی از شاگردان مرحوم آیت الله انصاری همدانی اعلی الله مقامه از ایشان سوال کرد : آقا چه زمانی می توانیم به خدمت حضرت ولیعصر ارواحنا له الفداء برسیم ؟ ایشان در پاسخ فرمودند : زمانی که حضور و غیبت آقا برای شما فرق نکند.
کلمات کلیدی: دعای فرج، آیت الله بهاء الدینی، آیت الله انصاری همدانی، ملاقات با امام زمان
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
