دیروز وقتی دل سپردم به حرفهای استاد اخلاق تا بلکه نکته ای دلم را دگرگون کند و هدایت ، با زمزمه ای از خواب غفلت بیدار شدم همان خوابی که مدتها بود مرا گرفتار خودش کرده بود.
فکر می کردم غیبت ها و تهمت ها را می شود شست آن هم با حلالیت گرفتن و اگر این نشد ، صدقه و خیرات و دعا را گذاشته اند تا ما ذوی الحقوقین را با اینها شاد کنیم و از حقوقی که به گردنمان دارند بگذرند اما مسئله بزرگتر از این حرفهاست.
وقتی دلی را شکستی یعنی خیلی پایت را بلند تر از گلیمت برداشتی و باید ضربه اش را بخوری . وقتی غیبت کردی یا تهمت زدی یا به هر نحوی با اشاره و کنایه و غیره دلی را شکستی ، شکستی دیگر.
استاد می فرمود : حتی اگر آنکه غیبت شده است یا دلش شکسته است را راضی کنی و حلالیت بگیری ، یک مجازات دیگر در راه داری آن هم اینکه برای همین دل شکستن یک روزی دلت را می شکنند پس مواظب باش هیچ وقت دل نشکنی...
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
