انسانها موجوداتی اجتماعی اند و رشدشان در اجتماع صورت می گیرد.برفرض اگر کسی بخواهد از لحاظ عرفانی به جایی هم برسد در همین اجتماع می تواند رشد کند و بالا برود به همین خاطر باید همه ی راه ها را بشناسد و حرکت کند.
خیلی ها چون روش راه رفتن را بلد نیستند ، با هر قدمی زمین می خورند . روی همین حساب باید قبل از حرکت کردن راه را خوب بشناسیم و حرکت کنیم. شاید بشود گفت : بیشترین ضربه ها در زندگی انسان ، از آنجایی آب می خورد که انسان ، در ارتباط ها و شناخت ها ، اشتباه می کند و راه را کج می رود .
خیلی وقت ها می آیند و می پرسند که فلانی چنین خصوصیاتی دارد آیا بدرد زندگی می خورد یا نه ؟ فلانی اخلاقش اینگونه است آیا بدرد دوستی می خورد یا نه ؟ خیلی ها روز قیامت دست خودشان را می گزند و می گویند کاش با فلانی دوست نشده بودم. چه بسیار آدم هایی که صدر اسلام قصد داشتند مسلمان شوند اما پیوند ها و دوستی ها جلویشان را گرفت.
آدم ها اگر با ملاک های خدا جلو می رفتند هیچ وقت ضرر نمی کردند و عقب نمی ماندند. همه ی دردسر ها به همین جا ختم می شود که حس روشنفکری ما گُل می کند و سد راه خدا می شویم .
خدا خیلی زیبا ملاک ارتباط با انسانها را به ما نشان می دهد و می گوید : می خواهی در ارتباط ها و انتخاب ها اشتباه نکنی؟ملاک های خودت را دور بریز و گوش به حرف من باش . هر کسی که مرا فراموش کرد ، مطمئن باش خودش را هم فراموش می کند .کسی که خودش را فراموش کند ، دیگر به هیچ چیز پایبند نیست. وَ لَا تَکُونُواْ کاَلَّذِینَ نَسُواْ اللَّهَ فَأَنسَئهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(حشر19)
کسی که روی عهدی که با خدا بسته پایبند نیست ، یقینا عهدها و پیمان های عادی خودش را فراموش می کند . بعضی ها این طور فلسفه می بافند که فلانی خیلی آدم با ایمانی است فقط گاهی نماز نمی خواند ، گاهی روزه نمی گیرد ،گاهی .... جوابم این است : ایمانی که آدم را به عمل نکشاند ، مفت نمی ارزد . ایمان به خودی خود ، ارزشی ندارد ؛ وقتی عمل کنارش آمد ، انسان را بالا می برد
این روزها شاهد خواهرانی هستم که حجابشان فاطمی است اما دوستان بی حجاب دارند هرچند شاید در ابتدا به نظر بیاید هدفشان از این دوستی،اصلاح طرف مقابل است اما ترسم از این است که این بی توجهی ها ما را از اصول زندگی مان دور کند .
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
