بسم الله الرحمن الرحیم
از همان ابتدا گوش به فرمان بود ؛ گوش به فرمان خدا . هر حرفی را از هر کسی قبول نمی کرد ، به حقانیت آن فکر می کرد و اگر با عقلش هماهنگ بود ، می پذیرفت . راه او از بقیه جدا بود ، از همان ابتدا . و این بود که برگزیده شد و نبوت در سینه اش جای گرفت .
علتش را که جستجو کنی ، خودت می فهمی . علتش همانی است که همیشه در نمازهای پنجگانه ات ذکر می کنی" اشهد ان محمدا عبده و رسوله " عبد بود و به همین خاطر برگزیده شد . همیشه گوش به زنگ خدا بود تا ببیند او چه می گوید و چه می خواهد .
بندگی او بود که او را به نبوت رساند . افتخارش این بود که عبد است و این عبد بودن آنقدر عظیم بود که خدای او ، با همین نام از او یاد کرد "سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی ..."
رسیده بود به همان مقصدی که خلقت بخاطرش خلق شده بود ؛ همان بندگی و عبودیت "و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون" مقصد همه ی انسانها همین است ، عبودیت . او آمد تا عبد شود و ما انسانها را به عبودیت سیر دهد .
بهتر است عبودیت را با کلامی از استاد صفایی حائری معنا کنم که فرمود : هیچ دیده ای مرده ای را که زیر دست غسال ، شسته می شود ؟ دیده ای غسال ، این مرده را به هر طرف می چرخاند ، او هم می چرخد بدون هیچ اراده ای و حتی بدون هیچ اختیاری ؟ عبودیت یعنی همین . آنقدر بندگی کنی که مثل یک مرده از خودت هیچ حرکتی نداشته باشی و تمام حرکاتت به دست او که خالق توست باشد و بس.
وقتی تو بندگی کردی ، او هم خدایی می کند البته او خدایی خودش را می کند چه تو بندگی کنی یا نکنی اما خاصیت ویژه ی خدایی او مخصوص بنده های حقیقی اش است و بس . تو خوب بندگی کن او هم خوب جوابت را می دهد ، حرف من نیست که حرف همان خار کنی است که از کوچه پس کوچه های نجف می گذشت که دید کودکی ، در حال سقوط از بلندی است .
بی اختیار صدا زد یاالله . او صدا زد و خدا هم لبیک گفت و کودک بین زمین و آسمان معلق ماند . دورش را گرفتند که چه کردی و چطور به این مقام رسیدی؟ جوابش این بود : یک عمر هرچه او گفت و امر کرد ، گفتم چشم . یک بار هم من گفتم: یاالله او هم لبیک گفت .
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
