بسم الله الرحمن الرحیم
همنشین شدن یکی از اساسی ترین مسائل اجتماعی ما آدمهاست و مطمئنا در روح و روان ما تأثیر گذار است . گاهی با کسانی همنشین می شویم که روح بلندی دارند و به واسطه ی عظمت روحی آنها ما هم به یک نان و نوایی می رسیم و گاهی از آن مقام معنوی که کسب کرده ایم سقوط می کنیم .
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) : هر شب هفتاد مرتبه استغفار می کردند و در روایات دیگری هم داریم که حضرت پس از هر همنشینی با مردم هفتاد بار استغفار می کردند . شخصی از رسول خدا پرسید : یا رسول الله ! شما که گناهی مرتکب نمی شوید پس چرا پس از هر نشست و برخواستی استغفار می کنید؟ جوابی که از ایشان نقل شده است به این معناست که : پس از همنشینی با مردم ، در روحم یک سیاهی احساس می کنم و به همین خاطر استغفار می کنم.
شاگرد یکی از مراجع بزرگوار تقلید می گفت : در نجف هوا به قدری گرم بود که کسی جرأت نمی کرد بیرون از خانه اش بیاید اما دیدم استاد بزرگوارم در حال حرکت به سمت حرم امیرالمومنین علیه السلام است . به سمت او حرکت کردم تا با هم به حرم مشرف شویم. تا به استاد رسیدم ، دیدم یک هاله ی لطیف و خنکی اطراف استاد را گرفته است . همین طور که با استاد در حال حرکت بودم ، شخصی آمد و از ایشان سوالی پرسید.چند لحظه ای نگذشت که دیدم آن هاله ی لطیف بر طرف شد . گفتم : چه شد ؟ چرا این حالت از شما گرفته شد ؟ ایشان در جواب گفتند : همین چند لحظه ای که مرد غریبه آمد و از من سوالی پرسید ، در من تأثیر گذاشت و باعث شد این حال از من گرفته شود.
همنشین شدن با هر انسانی یقینا تاثیری در روح ما می گذارد ، پس چه بهتر که با خوبان همنشین شویم تا روح ما به لطافتی دست یابد و راهی به سمت خدا باز کنیم.
حواریون از حضرت عیسی ( علی نبینا و آله و علیه السلام) پرسیدند : با چه کسی همنشین شویم؟ حضرت در جواب فرمود :مَنْ یُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ رُؤْیَتُهُ وَ یَزِیدُ فِی عِلْمِکُمْ مَنْطِقُهُ وَ یُرَغِّبُکُمْ فِی الْآخِرَةِ عَمَلُهُ. کسی که این ویژگی ها را داشته باشد ؛ دیدنش ، شما را به یاد خدا بیندازد؛به علم شما بیفزاید ؛ و شما را به سمت آخرت رغبت دهد.
با این اوصاف عالم و همنشین حقیقی کسی است که این ویژگی ها را داشته باشد و در غیر این صورت با هر کسی همنشین شویم ، از ما کم می کند و چیزی به ما اضافه نمی کند . و اما درد امروز جامعه ی ما این است که از همنشینی با عالمان دور شده ایم و گرفتار مصیبت ها و بلاهای دنیای خودمان شده ایم .
در روایتی داریم که می فرماید: زمانى فرا مى رسد که مردم از علما مى گریزند، همانگونه که گوسفندان از گرگ فرار مى کنند، در آن شرایط، خداوند آنان را به مصیبتهایی گرفتار مى کند:برکت را از اموالشان برمى دارد و در هنگام مرگ آنان را بى ایمان از دنیا مى برد.
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
