طبیعت باران است که هرگاه باریدن گرفت،خورشید پنهان می شود و هرگاه خورشید سر برون کرد ابرها نمی بارند.در نظام هستی اینگونه هماهنگی است که،وقتی درد و رنج خورشید زیاد می شود ابرها غصه ها را می شورند،وقتی آسمان آبی،کدر و گرفته می شود،باران است که طراوتی دوباره به آسمان می بخشد حال با دید دیگری گذر کنم: وقتی بنده ای خطا می کند،وقتی غم ها و غصه هایش زیاد می شود،وقتی دلش می گیرد،باران رحمت محبوب می بارد با خودم می گویم:خدایی به این عظمت همیشه به فکر ذره ای و کمتر،چون من هست و درد هایم را می شورد و غم هایم را می برد،حیف است اگر به یادش نباشم و کم لطفی. پس بسویت می آیم و تو را میخوانم تو هم نگاهم کن محبوبم
کلمات کلیدی: دل نوشته
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
