دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند***واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
حافظ رسید به آنچه باید می رسید...
غصه ها دید و ناله ها سر داد و این است که سحر را برای خود آغاز بحساب
آورد .
فهمید هر چه هست در سحر تقسیم می کنند ، پس سحر را غنیمت شمرد
زیاد شنیدم که اولیای آلهی فقط با سحر به آن مقامات قرب الهی رسیدند
چقدر عظمت دارد این سحر که آدم را این قدر بالا می برد...!
راستی! شنیدم رسیدن به معراج هم با سحر خیزی امکان دارد
امام عسکری (ع) فرمود:رسیدن به خدا سفری است که هیچ مرکبی همچون
سحر خیزی آدمی را به آن نمی رساند
زیاد برام اتفاق افتاده که وقت گرفتاری ها ، تنها را هنمایی من نماز شب بوده
پسری بود که از درد هجران می نالید
من هم وقت سحر رو نشونش دادم
دیدم شب اول به آرامشی رسید که 7 ماه به دنبالش بود
امشب حرفی به ذهنم نرسید بجز اینکه بگم ما آدما راه رسیدن به آرامشو
بلدیم ولی عمرمونو تلف می کنیم تا به چیزی که فکر می کنیم آرامشه برسیم
حافظ میگه در ظلمت شب بهم آب حیات دادند
موسی پرسید خدایا بدترین بندگان تو چه کسانی هستند؟
جواب شنید : آنان که شب را مرداری افتاده اند و روز را بیکاره ای بیش نیستند
حرفم تمام
دلم گیر خودمه
دعام کنید
حق نگهدارتون
کلمات کلیدی: حدیث، دل نوشته، شب زنده داری، نمازشب، حدیث قدسی
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
