جا ماندن از خود تنها مشکلی بود که هیچ کس آن را نفهمید
ولی زیر بارش رفت...!
آنجا که خود را فراموش کردیم به دنیا روی آوردیم
از خود و خدا جدا شدیم !
از زندگی ، آرامش ، عشق و خلاصه از همه چیز...
هیچ فهمیده ایم زمان ، ما را با خود به کجا می برد؟
آری
زمان ما را نمی برد!
ماییم که به هرسوی حرکت می کنیم
ماییم که بدون هیچ آگاهی بدنبال هرچیزی به راه می افتیم
ماییم که سرمایه ی پر ارزش عمر را به فردای خود به یادگار می سپاریم
و غافل از اینیم که فردا ، روزی نو است و امروز مرا نخواهد آورد
آنجاست که باید ناله سر دهیم!
یالیتنی کنت ترابا
ای کاش خاک بودم
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
