پيام
+
*مشق اخلاق*
دوشنبه 1391/11/30
ما در رواياتمان اين معنا را زياد داريم.مثلاً علي (عليه السلام) فرمود: «مَنْ سَلَا عَنْ مَوَاهِبِ الدُّنيا عَزَّ»؛
*اگر كسي از مادّيت بِبُرَد،عزيز ميشود.*راه عزيز شدن انقطاع است.
*حتّي در جامعه هم اين‌‌گونه است که اگر کسي چشم به دنيا نداشته باشد، دل‌‌هاي مردم به او جلب ميشود.*خود ما هم اين‌‌طور هستيم که مسخّر کسي مي‌‌شويم که دل به دنيا نداده و دنبال مادّيات نيست...
هما بانو
91/12/5
«سيدمرتضي»
جهتش همين است که گفتيم. از همين‌‌جا معلوم ميشود که انسان چه‌‌وقت به ذلّت كشيده ميشود؟ *هرچه وابستگي انسان به مادّيات بيشتر شود، ذليل‌‌تر ميشود و همه از او متنفّرتر مي‌‌شوند.* رؤوس مسائل دنيايي دو چيز است؛ مال و جاه. پول و رياست، سرآمد امور دنيايي است. *کسي که طمع و حرص به دنيا دارد يعني دنبال پول و شهرت باشد، در بين افراد جامعه، عزيز نيست.*
«سيدمرتضي»
يعني در دل‌‌ها نسبت به او عزّت دروني وجود ندارد. ممكن است كُرنش بيروني و غيرقلبي در برابرش باشد، ولي اين هيچ پشتوانه‌‌اي ندارد و زود زائل ميشود.*حضرت آيت الله آقا مجتبي تهراني*