تسخير شده ايم آقا سيد... گاهي فکر ميکنم به دارايي هاي دنياييم و ميبينم اگه بخام روزي ترکشون کنم چقدر برام سخته و اين يعني تسخير شديم... فاصله بين مرگ و زندگي فقط به يک نفس بسته است... فاصله اي که با بيماري مادرم خوب فهميدمش... و واقعا دنيا برام بي ارزش شد... ولي باز هم وابستگي ها هست متأسفانه... چون باز خودمونو ميزنيم به اون راه... انگار زندگي اين دنيا جاودانه است... ولي اينها همه سرابي بيش نيست... اميدوارم وقتي نفهميمش که دير شده باشه...